Mariët Wichers Schreur

Ze is geboren in Raalte en begon al op hele jonge leeftijd met tekenen en schilderen. Zo waagde ze zich als elfjarige al aan portretten, waarna ze op de middelbare school haar tekenkunsten combineerde met haar andere grote passie: muziek. En dan met name rockmuziek en hardrock. Ze schilderde heel wat elpee-hoezen van rockbands op spijkerjacks en bromfietshelmen. ,,Iron Maiden, Saxon. Ik heb het bijgehouden. In totaal heb ik ruim tachtig spijkerjackies – die destijds het modebeeld beheersten – beschilderd.”

Schilderen is voor haar – zoals ze het noemt – bijna verslavend. ,,Eenmaal begonnen kan ik moeilijk stoppen en heb ik vaak alweer ideeën voor een nieuw werk. Met als gevolg dat ik soms aan meerdere doeken tegelijk werk.”

Schilderen kost vanzelfsprekend energie. ,,Maar tegelijk geeft het mij meer energie.” Ze heeft zich met name toegelegd op portretfoto’s. ,,Met als doel om ze zo te schilderen dat de passie er vanaf spat. De ogen, de ziel, het contact. Daar is waar het allemaal om draait.”

Mariët Wichers Schreur schildert de muzikanten en paarden met grote passie. Ze legt vooral haar ziel en zaligheid in de ogen van de geportretteerde. ,,Die probeer ik zo sprekend mogelijk op het doek te zetten. Voor mij zijn ogen echte blikvangers. Dat is voor mij het beginpunt van ieder schilderij. Dat combineer ik dan met muziek. Terwijl ik de muzikant schilder, luister ik naar zijn of haar muziek.”

Ze schildert tegenwoordig zowel met olieverf als met acrylverf op linnen. ,,Acrylverf heeft als voordeel dat het veel sneller droogt, waardoor je vlotter kunt werken en eerder laag over laag kunt aanbrengen. Terwijl olieverf het voordeel heeft dat je nat in nat kunt werken, waardoor verlopen veel rustiger zijn. Kleuren lopen mooier in elkaar over, wat vooral bij paarden erg belangrijk is”

Ze werkt voornamelijk in opdracht en maakt portretten van zowel paarden, muzikanten als privépersonen. De formaten variëren van honderdtwintig tot honderdvijftig centimeter.
Ze exposeert tijdens deze Kunstroute samen met Wim Leussink.